De strijd tegen de klote-mugjes… deel 3 (slot)

Tja, en dan ga je dus nadenken. Hoe kan dit?

Een week of zo later was ik erachter. Ik ben bij een paar bakken gaan zitten om te zien wat er gebeurde. Het leek alsof ik keek naar hoe het gras groeit, maar de aanhouder wint. Ik zag op een gegeven moment dat er mugjes tussen het deksel en de rand van de bak kropen. Het leek (en ik dacht) dat deksel en bak goed op elkaar aansloten. Dat was grotendeels ook zo, maar er waren “slimme” mugjes die toch een opening vonden. Ze zijn tenslotte niet groter dan maximaal 3-5 mm en ze kunnen kruipend door een spleetje van 2 mm. En natuurlijk hebben de dames een niets ontzeggende drang om ergens hun eitjes te leggen.

En wanneer je bedenkt dat de varenrouwmugjes tussen de 100 en 300 eitjes kunnen leggen, dan begrijp je hoe snel een plaag ontstaat. Zeker in een bak waar altijd een vochtige plek is; op zijn minst onder het vochtige sphagnum.

Als neutrale observeerder kan ik wel waardering voor de mugjes hebben omdat ze zo razend efficiënt zijn. Zeker voor zulke fragiele beestjes.

Maar als isopod-houder HAAT ik de klerebeesten!

Mijn denkpetje maar weer eens opgezet en ik bedacht dat er niets anders op zat dan die kiertjes tussen deksel en rand dicht te maken.

Ik kocht een aantal rollen zelfklevende isolatietape (tesamoll® UNIVERSAL Schuimprofiel). Deze plakte in de binnenrand van de deksels.

Dit hielp niks. Ik had nog genoeg tape dus ik deed er nog een laag bovenop. Maar zelfs nu kwamen er nog een aantal mugjes door.

Ik kocht een andere soort tochtstrip (foto) en plakte die boven op de rand van de bakken (foto)

Dit leek te helpen, maar aangezien er al mugjes in de meeste bakken aanwezig waren, moest ik daar ook iets op verzinnen.

Want ze blijven zich natuurlijk in een bak gewoon voortplanten wanneer ze er niet meer uit kunnen.

Ik kocht “Plak klavertjes tegen rouwvliegjes Merk Greenstripes”. Die knipte ik in de lengte door (ik vond een halve wel genoeg per bak) en plakte ik met duct tape aan de deksels. Dat werkte goed want die dingen waren al snel aardig vol. 

Echter, bij het verzorgen van de isopods ontsnapten er natuurlijk weer mugjes uit de goed gesloten bakken.

Ik kreeg een tip om wat schaaltjes met rode wijn neer te zetten. Dat geprobeerd en spijt dat ik de wijn niet zelf opgedronken had. Niet één mug in het druivennat.

Na een poosje piekeren kwam ik er achter dat het eigenlijk heel simpel was. Doel was tenslotte om de voortplantingscyclus te doorbreken.

Wijn, daar hielden ze niet van. Maar waar ze wel van houden is natuurlijk: VOCHTIGE GROND, om de eitjes in te leggen.

Ik zette op enkele plaatsen kleine bakjes met vochtige potgrond neer met het deksel er half op. Elke 3^e dag verwisselde ik de bakjes en stopte ik de gebruikte bakjes met grond (en eitjes) in de vriezer. Drie dagen later die uit de vriezer weer terug in mijn isopod-ruimte en de andere in de vriezer. Dit een week of drie volgehouden en tot mijn grote vreugde zag ik vrijwel geen mugjes meer.