Deze kweekvorm van Porcellio scaber is voor een groot deel vergelijkbaar met Porcellio laevis ‘dairy cow’. Vandaar de naam.

Schijnbaar komen de voorouders van deze dieren oorspronkelijk uit Tunesië.
De ‘moo cow’ is een uitstekende variëteit om je hobby mee te beginnen. Maar evenzogoed ook prima voor de wat ervarener liefhebber. Deze dieren stellen weinig specifieke eisen aan hun leefomgeving en voedsel. Doordat ze vrij gemakkelijk in de verzorging zijn en probleemloos kweken zijn ze ook geschikt als opruimers in terraria...

Ze onderscheiden zich, qua uiterlijk, “duidelijk” van andere variëteiten van P. scaber.

De variëteit P. scaber ‘Dalmatian’ komt het dichtst in de buurt.

Bij de laatstgenoemde zijn de donkere vlekken kleiner en meestal lichter/grijzer op een wat gelige- of licht oranjeachtige ondergrond.

Het vlekkenpatroon van ‘moo cow’ is donkergrijs en/of zwart, de vlekken zijn meestal ook groter en de ondergrond is veel witter/lichter dan bij P. scaber 'Dalmatian'. Althans, zo is het bij mijn dieren!

De dieren die aangeboden worden als Porcellio scaber ‘oreo’ worden beschouwd als  P. scaber ‘moo cow’.

De verzorging van deze variëteit is niet anders dan die van de andere variëteiten.

De informatie over Porcellio scaber die hieronder staat is voor alle variëteiten van P. scaber van toepassing. Daar waar er afwijkingen zijn, is dat te vinden op de pagina die gewijd is aan de specifieke variëteit.

• Porcellio scaber, de Ruwe Pissebed, komt oorspronkelijk uit het vasteland van Europa, maar komt tegenwoordig vrijwel overal op de wereld voor.
  In Europa wordt deze soort vnl. aangetroffen in West- en Midden Europa, incl. Groot-Brittannië. Verder wordt hij op elk werelddeel wel her en der of massaal aangetroffen. Zo schijnt hij in Australië de meest voorkomende landpissebed te zijn.
  (voor mij is dit een bewijs dat deze soort zich aan allerlei omstandigheden weet aan te passen).
• De Ruwe pissebed behoort niet tot de grootste soorten. Wordt maximaal zo’n 15 à 17 mm lang. Het is een relatief platte soort met een elliptische lichaamsbouw. De rug-segmenten zijn, zoals de Nederlandse naam al doet vermoeden, bezaaid met knobbeltjes waardoor het diertje ruw aanvoelt.
  Mannetjes zijn donker gekleurd (donkergrijs of zwart). Vrouwtjes kunnen ook donker gekleurd zijn, maar kunnen ook andere kleuren hebben. De genetische informatie die de kleur van het dier bepaald ligt op het geslachtschromosoom. Er zijn in het wild ook redelijk wat exemplaren te vinden die "calico" gekleurd/getekend zijn. Dit zijn altijd vrouwtjes.
  Er zijn veel variëteiten bij deze soort. De meest bekende zijn “ghost”, “Dalmatian”, “orange”, “white”, "moo cow",  “koi” en “lava”.

P. scaber is een alleseter: dierlijke proteïnen, rottend hout en blad, schimmels, fruit, groenten, etc.
Zie de voedselpagina.

Door hun aanpassingsvermogen zijn deze pissebedden behoorlijk tolerant v.w.b. de temperatuur en luchtvochtigheid. Ik houd ze op “kamertemperatuur” op zolder. Hier varieert de temperatuur het hele jaar door. In de winter 18 graden Celsius en in de zomer kan het oplopen toto wel 30 graden Celsius. Dit wordt allemaal zonder probleem verdragen.
Ik houd ze op mijn zelf samengestelde bodemsubstraat . Ik houd een derde deel van het substraat tamelijk droog. Aan de andere kant ligt een flinke pluk, altijd vochtig sphagnum. Zodoende is het middendeel, waar het kurkeikschors ligt, licht vochtig. Ik tref de dieren overal in de bak aan.
Op het substraat ligt een laag bladeren, enkele stukken kurkeikschors (hieronder houden ze zich overdag, ondersteboven hangend, op) en een stuk rot wit hout (in het substraat zit overigens ook een flinke hoeveelheid rot wit hout).

Porcellio scaber 'moo cow' is gek op kippenhart. Wat dat betreft lijken ze ook op Porcellio laevis 'dairy cow'