Herkomst

• Gávdos Island (dit eiland van ongeveer 30 vierkante meter, ligt ongeveer 36 km ten zuiden van Kreta. Het is een gemeente van Kreta.
• De centrale- en zuidelijke Egeïsche eilanden.
• “Klein Azië” (zuidwestelijk Anatolië) – het Turkse schiereiland ten noorden van het eiland Rhodos (Griekenland)
• Kreta

Ze bewonen daar rotsachtige plekken met maquis (taaie planten met kleine, harde, groenblijvende bladeren) en phrygana (lage, kussenvormige doornstruiken, zoals de endemische  Euphorbia acanthothamnos en Phlomis fruticosa met zijn karakteristieke gele bloemen).

Deze gebieden zijn behoorlijk droog en dat is een goede indicatie hoe je deze soort moet houden.

Temperatuur

Op de meeste websites worden temperaturen aangegeven tussen 21 en 26 graden Celsius. Gezien de klimatologische omstandigheden in hun leefgebied zullen ze waarschijnlijk tamelijk tolerant zijn op dit gebied.
De dieren stonden op mijn zolder en daar is het een groot deel van het jaar tussen de 20 en 25 graden Celsius. In de maanden juli en augustus van 2022 (tijdens de hittegolven) liep de temperatuur overdag op tot +32 graden C. en daalde die in de nacht niet lager dan 25 graden C. Dit leverde, net als bij alle andere soorten die ik houd, geen enkel probleem op. Ook tijdens de winternachten dat het 14-15 graden Celsius (soms nog iets minder) werd leverde geen probleem op.

Inmiddels (mei 2023) is mijn hele collectie een verdieping lager ondergebracht in een leegstaande slaapkamer.

Hier wordt het in de zomer minder (extreem) warm, krijgen de dieren daglicht en zal het in de wintermaanden minder koud worden. Deze slaapkamer wordt namelijk, via de centrale verwarming, op een temperatuur gehouden die gewoonlijk niet lager dan 18 graden Celsius wordt.

Vochtigheid

De manier om ze te houden is vergelijkbaar met de grote, Spaanse soorten.

Een ruime box met veel ventilatie, een groot deel van het substraat is droog en er is een hoekje met altijd vochtig sphagnum.

Veel bladeren (eik, hazelaar, beuk, esdoorn, kastanje) op het droge deel. Ik sproei deze bladeren een keer per week een beetje. De volgende dag zijn ze weer droog.

Het stuk kurkeikschors waar ze onder gaan zitten/hangen leg ik met een rand op het vochtige sphagnum. Dus net als bijv. bij P. expansus, P. bolivari en P. nicklesi. Het substraat onder het schors is licht vochtig dankzij het ernaast liggende sphagnum.

Net als de "Kreta-variant" zijn deze dieren ondergebracht in een standaard kunststof box met een goede ventilatie. Het grootste deel van het substraat is droog. Zoals gewoonlijk is aan één van de korte zijdes een strook, altijd vochtig sphagnum aanwezig. Ik zie de dieren zowel tussen het vochtige sphagnum scharrelen als tussen de bladeren op het droge deel.
Ik heb een 20tal van deze soort ook eens in een, relatief kleine, box gehouden, maar daar deden ze het niet goed in. Ze plantten zich niet voort, aten matig en waren weinig actief. Na een paar maanden heb ik de dieren in een grotere, standaard bak gezet. Hier leken ze weer op te knappen, werden weer actief en aten goed. Enkele maanden later had ik weer nakweek.
In eerste instantie begreep ik niet waarom deze, gewoonlijk gemakkelijk houdbare dieren, het niet goed deden in de kleine bak. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het niet zozeer de grootte van de bak was, maar het gevolg daarvan. De luchtvochtigheid was er waarschijnlijk veel te hoog voor hun. Al doende leert men...

Voedsel

Vooralsnog heb ik nog geen voorkeursvoedsel kunnen ontdekken.

Ze hebben in ieder geval wortel, courgette (mondjesmaat) , mijn proteïne-mix en visvlokken gegeten. Er is ook veel rot wit hout aanwezig in de box en ik vermoed dat ze hier ook wel eens aan knabbelen. Hierover later meer.

Uiteraard liggen er altijd enkele stukken sepia in de bak. Ook zit er calciumcarbonaat in het substraat.

Flavomarginatus betekent 'gele rand'. Echter, de meest in de hobby voorkomende verschijningsvorm heeft witte randen, een zwart/donkergrijze rugzijde met midden op het lichaam witte vlekken die “als een streep” van voorkant naar achterkant lopen.

Ik heb inmiddels een groep op de kop getikt die afkomstig is van het schiereiland Datca. Deze hebben (niet allemaal) wel gele randen. Zie hier...

Ik weet niet waar de voorouders van mijn dieren vandaan kwamen.

De andere variëteit die ik heb heeft geen witte randen en geen witte vlekken (kijk hier). Deze is afkomstig van het eiland Kreta. Echter, op Kreta komt ook de “gewone”, hier getoonde, wit/zwarte variëteit voor. Ik kan niet achterhalen waar deze variëteit precies vandaan komt.

Op deze pagina vind je een aantal foto’s van deze soort. Wanneer je op de foto klikt komt er o.a. een link tevoorschijn die verwijst naar de vindplaats.