• Herkomst: Spanje (zie hierover meer aan het eind, bij “zomaar een weetje”)
• Wordt tot 40 mm lang en soms zelfs langer. De antennen (soort voelsprieten) kunnen 15 tot 20 mm lang worden.
• Voorkeurstemperatuur 20 – 26 gr. C.
• Voorkeursluchtvochtigheid 50-60 procent. Heeft veel ventilatie nodig omdat het anders te snel te vochtig wordt. Uiteraard moet er in de bak wel ergens een plek zijn waar het vochtig is. Een hoekje met vochtig sphagnum is voldoende. Vochtig/droog ratio ± 30-70. Zolang het niet te vochtig is, stellen ze weinig eisen aan het isopodarium.Ik heb bovenop het vochtige sphagnum altijd een stuk schors liggen. Hier bevinden zich altijd wel een aantal exemplaren. En waarschijnlijk niet omdat er anders geen “goede plek” beschikbaar is want er liggen meerdere stukken schors in de bak.

Het geslachtsverschil bij deze grote soort is bij volwassen dieren goed te zien. De mannen hebben namelijk veel grotere uropods dan de vrouwen. Het kleurverschil van de dieren op de onderstaande twee foto's speelt geen rol bij de geslachtsbepaling.

De “standaard kleur” is donkergrijs.

Er zijn echter ook lichtgrijze dieren bekend, evenals bruine, licht oranje en zwart. Ook zijn er piebald exemplaren bekend.

Deze soort is tamelijk actief. Houdt zich vrijwel nooit onder de grond op en is daardoor meestal zichtbaar. Hangen graag ondersteboven aan stukken schors die op het bodemsubstraat liggen.

De bak heeft een bodemoppervlakte van 60 cm X 40 cm.
Aan de rechterkant ligt een strook vochtig sphagnum van ca. 8 cm dik. Hier zie ik geregeld dieren tussen scharrelen. De strook links van het sphagnum is deels vochtig, deels droog. Op het droge deel voer ik. In dat gedeelte bevinden zich altijd veel jonkies (kleiner dan 10 mm).
De linker helft van de bak is droog. Hier sproei ik drie keer per veertien dag wat water. Er bevinden zich twee tot drie lagen schors e.d. waardoor er een soort goed doorluchte kamers ontstaan. Wanneer ik zo nu en dan de boel daar inspecteer, dan zitten er in elke "kamer" een of twee mannen met wat vrouwen en soms wat halfwas dieren. Een paar stukken eierkarton worden bij het sproeien flink vochtig; dit vocht  is na een paar uur weer verdwenen. De dieren maken er weinig gebruik van voor zover ik kan zien.

Zomaar een weetje

Voor wat betreft de herkomst van deze soort wordt vrijwel altijd "Spanje" genoemd, zonder verder in details te treden.

Het is in werkelijkheid iets gecompliceerder.

Het is ergens ooit begonnen met een groepje dieren van deze soort en het zal waarschijnlijk niet meer te achterhalen zijn waar die specifieke dieren vandaan kwamen.

Echter, inmiddels weet ik wel hoe P. hoffmannseggii in de hobby terechtgekomen is!!

Ik kreeg een bericht van de persoon die deze soort als eerste verzamelde en in de hobby introduceerde.
Zijn naam is Stefan Phalagorn Bergström en hij komt uit Zweden.
Hij vertelde me het volgende:

Ik ben degene die deze soort als eerste verzamelde en in de hobby introduceerde, zowel de normale vorm als de bruine vorm.

Ik vond ze in de bergen van Caminito del Rey (bijgenaamd 's werelds gevaarlijkste wandeling), El Chorro, Andalusië, Zuid-Spanje in 2015.

De vijf bijgevoegde foto's zijn afkomstig van Facebook. 

Stefan heeft toestemming gegeven om deze foto's te gebruiken op deze website.

Link naar nog een aantal foto's van de wandeltocht in Andalusië, Spanje, 10-19 November 2015

Een Youtube filmpje van een wandeltocht in de Caminito Del Rey

om aan te geven dat het een behoorlijk pittige wandeling is.