Armadillo tuberculatus
Deze vertegenwoordiger van het geslacht Armadillo wordt tot ca. 15 mm lang. Het is een typische oproller; het balletje dat ze maken sluit perfect.
Deze soort is, net als veel andere Armadillo soorten, goed bestand tegen droogte. Het perfect sluiten van het balletje wanneer ze zich oprollen is een goede aanpassing om uitdroging te voorkomen.
Ik houd deze soort op dezelfde manier als Armadillo officinalis en veel Spaanse soorten: droge bodem waarvan ongeveer een derde deel vochtig is.
Ik gebruik mijn standaard substraat met hierop bladeren.
Zo nu en dan bevochtig ik het droge deel een beetje maar wel zo dat het de volgende dag weer droog is.
Opvallend vind ik dat er altijd een groep in de vochtige hoek zit en een andere groep in het droogste deel. Ik kan natuurlijk niet zien of het steeds dezelfde dieren zijn die in dezelfde hoek zitten. Daar kijken ze veel te veel op elkaar.
Het voorkeursvoedsel van deze soort is bladeren en witrot hout. Ze eten ook wel kleine hoeveelheden groente en dierlijke eiwitten. Ook mijn zelfgemaakte isopod-voer wordt wel gegeten.
Over de voortplanting en het verloop na de geboorte kan ik het volgende zeggen: de ontwikkeling/groei gaat tamelijk langzaam. De jongen hebben kleine bultjes op hun pantser. Gaandeweg hun proces tot volwassenheid verdwijnen deze bultjes. Ik heb inmiddels een aantal jongen die het blijkbaar goed doen.
Zie de rechtsboven op foto hieronder... Een jong exemplaar met al zijn bultjes nog.
Als herkomst wordt meestal Kreta genoemd.
Onderzoek in de mij beschikbare literatuur geeft de volgende informatie:
Het artikel vat de verspreiding samen als:
Griekenland:
- Overal op Kreta, tot op een hoogte van 1700 meter.
- Zuidelijke Egeïsche eilanden en het eiland Kastellórizo.
Turkije:
- Zuidwest Klein-Azië
De dieren zijn op elk eiland (of elke eilandengroep) morfologisch een beetje anders.
Met de huidige kennis vinden de onderzoekers dat het erg verwarrend zou worden wanneer elke variëteit als aparte ondersoort benoemd zou worden. Dus houden ze het op variëteiten.
Het hiervoor gebruikte artikel:
The terrestrial isopods (Isopoda: Oniscidea) of Crete and the surrounding islands
HELMUT SCHMALFUSS, KALOUST PARAGAMIAN & SPYROS SFENTHOURAKIS
Stuttgart, 14. VI. 2004
Bovengenoemd artikel kan hier gedownload worden. Staat bovenaan de pagina.
Wat me opgevallen is dat deze soort, in rust, zich niet persé verstopt onder bladeren, kurkeikschors o.i.d. Wanneer je de bak opent zie je her en der opgerolde exemplaren liggen. Het lijkt er op dat ze alle vertrouwen hebben in hun “schutkleur” en onbeweeglijkheid.
Verder kan ik er nog niet echt veel over vertellen. Zo gauw ik opvallende waarnemingen heb gedaan, zullen ze hier beschreven worden.